Nerja. Lui uitgestrekt langs de Andalusische kust. Zo’n 60 kilometer boven Málaga, onder het wakend oog van het laaggebergte van de Axarquía. Zich zo’n 300 dagen per jaar lavend aan de zon, de dorst lessend met het aanspoelende zilte water van de Middellandse Zee. De zinderende hitte weggewuifd door aangename Afrikaanse winden, die zacht fluitend hun oversteek maken over het blauw-groene water richting Europese kust.

Een oase van rust, met een bruisend en kloppend Spaans hart. Als centrum in een smeltkroes aan nationaliteiten gedurende het hoogseizoen. Geen schreeuwende hoogbouw zoals in de Spaanse ‘vakantiefabrieken’ even ten zuiden van Málaga. Een eigen identiteit, die nooit en te nimmer verloren zal gaan. Deze ingrediënten vormen de chemie van Nerja. Een chemie, die zich eigenlijk niet laat beschrijven. Nerja moet je voelen, betasten, beleven.

Wat Nerja zo apart maakt? Nu, na er een paar jaar te hebben rondgezworven en gebanjerd, kan ik daar nog steeds geen vinger op leggen. Niemand ook, die in die periode heeft getracht die vraag te beantwoorden. Allemaal waren ze even stil, dachten ze na en haalden ze de schouders op. Iets echts aparts heeft het kustplaatsje eigenlijk niet, niets steekt er met kop en schouders bovenuit. Natuurlijk, Nerja staat bekend om en als het Balcón de Europa. Een leuk ding, zonder meer. Hoort bij Nerja, maar het is geen verschijnsel waar je stijl van achterover slaat. De grotten van Nerja? Ja, leuk. Moet je hebben gezien. Maar ook dat is slechts een ingrediënt van het recept.

Nerja is ongrijpbaar. En juist dat gegeven is ook de charme van het stadje. Culturen mixen, leeftijdsgrenzen vervagen. Een Nederlandse jongen van 19 zit aan de bar van een internationale kroeg, vrolijk babbelend met zijn 75-jarige Engelse buurvrouw en haar 81-jarige echtgenoot. Een blije Scandinaviër mengt zich in het gesprek, drie meter verder doen feestvierende Ieren hun eigen ding aan een tafel. Een enkele Spanjaard kijkt stoïcijns en aan zijn drankje nippend toe.

De barkeeper schakelt gezwind van Spaans naar Engels, Nederlands en gooit er desgewenst een Duitse volzin uit. Een Nederlands gezin, een Engels koppel, twee Estse meisjes, een aangeschoten maar vrolijke Ier en een vriendelijke Spanjaard bevolken samen één grote tafel op het terras. Kennen doen ze elkaar niet of amper, maar ze hebben de grootste lol.

Nerja biedt voor iedereen wat wils. Jong en oud, zonder uitzondering laten ze alles van zich afvallen en zuigen ze de Andalusische lucht op. Op de fraaie en qua diversiteit verrassende stranden, in het oude centrum met Moorse invloeden of in het fraaie aanpalende natuurpark met zijn woeste bergen. Waar ooit rovers en piraten zich verscholen en waar recent toeristen verdwaalden. Die woestheid, puurheid vooral, gemengd met een beschaving die er op is ingericht om het iedere toerist naar de zin de maken.  Nerja moet je gewoon beleven, daar kun je niet over schrijven.